MetalSide.pl

Nomad · Dołączył: 03 Mar 2006 Posty: 330 Przeczytał: 0 tematów

a sobie założę temat, co sądzicie o tej płycie

Jak dla mnie ta płyta ma niesamowity klimat ,brzmienie,kompozycje,nawet teksty wszystko składa się w jedną wspaniałą całość, znakomite odświerzenie stylu ,największą rolę ma tu Adrian Smith, całe multum znakomitych solówek i trzy wspaniałe kompozycje:Wasted Years,Sea of Madness i Stranger in the Strange Land.
Cięzko opisać klimat tej płyty, już początek w postaci Caught Somewhere in Time to prawdziwa bomba, te przejścia, wstawki gitarowe i wokale Bruce'a. Do dźwięków z tej płyty ma się sentyment, praktycznie za każdym razem się coś odkrywa. W odróżniieniu do innych płyt IM z lat 80 nie jest to muzyka typowo do koncertowej zabawy, jest lepsza do słuchania poprostu, można wtedy dostrzec w pełni wszystko co w niej najlepsze.

Vader

Moja druga plyta jaka kupilem Smile

Na tej muzie sie wychowalem. Klasyka Smile

Krwawisz

Bardzo niedoceniania, acz bardzo dobra płyta. Ludzie mowia ze niby od tej plyty zaczelo sie zjadanie wlasnego ogona ale mi to jakos nigdy specjalnie nie przeszkadzalo..chyba juz sie przyzwyczailem ze Maiden graja zawsze to samo Wink

Nomad · Dołączył: 03 Mar 2006 Posty: 330 Przeczytał: 0 tematów

nie wiem jak można sądzić że akurat ta płyta to zjadanie ogona...

Lux

kochom

Herman

bardzo lubię tą własnie płytę Smile

fajnie sie słucha, fajne kawałki i w ogóle

Gość

jedna z moich ulubionych płytek Iron Maiden, a Wasted Years to chyba mój najukochańszy kawałek z twórczości Dziewicy, a na pewno w czołówce.

Gross

Alexabder the great to wspanialy utwor

gumbyy

Płyta bomba Very Happy

Z albumów Maiden z lat 80-tych tego chyba słucham najczęściej Smile

Bardzo równy krążek, świetny instrumentalnie i wokalnie. Płyta dla mnie nie ma słabrgo momentu. A kilka ma bardzo jasnych: "Caught...", "Wasted Years" Exclamation

, "Alexander the Great", czy "Stranger in a Strange Land". Te utwory to dla mnie perełki w dyskografii Irons Smile

Lux

IM chyba nigdy alexandra nie gralo na zywca.
Kocham ten numer
Mam te plyte na winylu

gumbyy

Pan Prezes

"Somewhere In Time" Iron Maiden, "Future World" Pretty Maids, czy "Defenders Of The Faith" Judas Priest to doskonałe przykłady pewnej tendencji, jaka zarysowywała się w połowie lat osiemdziesiątych. Wielu ludzi zainteresowało się wówczas mocniej niż wcześniej kosmosem, science fiction, czy nowymi możliwościami, jakie dawała coraz lepsza technika. To zainteresowanie nie ominęło także muzyków - zaczęły powstawać płyty zupełnie inaczej brzmiące niż wcześniejsze. I to zainteresowanie słychać w dźwiękach każdego ze wspomnianych krążków - wszystkie, w mniejszym lub większym stopniu, sięgają po syntezatorowe brzmienia, szukają nowych możliwości, jeśli chodzi o studyjną obróbkę... Te "kosmiczne" zainteresowania widać także na każdej okładce wspomnianych płyt. Ponieważ sam jestem maniakiem s/f, okładki "Future World", czy "Somewhere In Time" to dla mnie jedne z najlepszych okładek, jakie kiedykolwiek zrobiono...

Twierdzenie, iż od "Somewhere In Time" Iron Maiden zjada swój ogon, to w mojej ocenie jeden z większych idiotyzmów, jakie w życiu słyszałem. Powtarzany zresztą po jakimś dupku, który kiedyś coś takiego palnął, przez tzw. "fachowców". Skoro ma to być zjadanie swojego ogona, to niech ci, co tak twierdzą, wskażą mi w dyskografii tej kapeli wcześniejszy album, który brzmiałby podobnie. Nie ma takiego? No to "fachowcom" dziękuję - więcej pytań nie mam Laughing

Ta płyta to jeden wielki eksperyment! Brzmienie, jakiego wcześniej nie było, namnożenie solówek, wysunięcie na pierwszy plan melodyki, przesunięcie do tyłu riffów (które, mimo iż trudno nazwać je mocnymi, i tak są świetne)... Naprawdę tylko idiota może mówić, że na "Somewhere In Time" zespół zjada swój ogon. Bo niby na czym takie twierdzenia opierać? Na tym, że w 1986 roku Iron Maiden ma już wypracowane pewne ramy swojego stylu? Przecież każdy zespół z czasem dorabia się czegoś dla siebie charakterystycznego - inaczej nigdy nie znalazłby własnego "ja"! Ale cóż, zawistnicy maści wszelakiej, oraz ci, którzy zamiast szukać własnych spostrzeżeń wolą przeklepać opinię jakiegoś kretyna sprzed dwóch dekad, i tak zawsze będą wiedzieć lepiej...

Z "Somewhere In Time" poznałem się krótko po premierze płyty, w 1986 roku. Najpierw miałem to na szpuli, przegrane od sąsiada, w 1987 roku kupiłem "oryginalną" kasetę "firmy" Max, później - jak zaczęły się upowszechniać płyty CD i właściciele sklepów muzycznych zaczęli nagrywać za kasę z kompaktów, miałem to zgrane na popularny wówczas, czerwony BASF. Aż w końcu w szafie z płytami stanęło sobie CD z futurystycznym Eddiem... Nawet mam swego rodzaju rarytasik - wydanie nie EMI, ale licencja Capitolu z zielonym, a nie z żółtym tytułem "Somewhere In Time" Smile

Może kiedyś zgłosi się do mnie jakiś maniak, który zbiera wszelkie "inności" (znam takiego człowieka w Łodzi - ma nawet południowoamerykańskie wydania płyt Iron's, bo... tło jakiegoś zdjęcia jest inne niż na pozostałych wersjach) i będzie chciał ten krążek odkupić za bardzo ciężkie pieniądze? :wink:

Eyesore · Dołączył: 06 Mar 2006 Posty: 6541 Przeczytał: 0 tematów Skąd: Z daleka

Nomad · Dołączył: 03 Mar 2006 Posty: 330 Przeczytał: 0 tematów

Nie uważam SiT za taki zupełny eksperyment, oczywiście było tu dużo nowego, ale jednak Ironi ciągle grają tu w swoim stylu, opartym na wysokim wokalu Bruce'a , dużej dawce patosu ,szybkich gitarowych galopadach i obfitej rytmice ...nowe brzmienie syntezatorowe to wg.mnie tylko pretekst by w pełni rozwinął się Adrian Smith który tu i na 7Th Sonie jest głównym bohaterem płyt, odszedł dlatego że uważał że No Prayer to krok w tył ,nie rozumiał tej idei nagrania surowej płyty, na SiT gra pierwsze skrzypce, może śmiało realizować swoje pomysły w pełni ,takie utwory jak Stranger in the Strange Land czy Sea of Madness to 100% Adrian Smith ,utrzymane w średnim tempie z bardzo chwytliwym refrenem ,to samo też dotyczy Wasted Years, Steve'a utwory są utrzymane bardziej w klasyce Maidenowej jak Caught Somewhere in Time i Heaven Can Wait który chyba najbardziej spodobał się fanom ,biorąd pod uwagę jak często był grany na koncertach
Jest to w sumie jedyna obok X Factor płyta IM która wnosi naprawdę dużo do muzyki zespołu

Ja sie cięsze że nie zaczynałem od IM,bo zwykle od zespołach od których się zaczyna, mówie się..o to jest dla mnie muzyka młodości ,klasyka ,ale już tyle dziś nie słucham i ma się inne ulubione zespoły ,ja tak mogę powiedzieć o Black Sabbath,AC/DC czy KISS od których właśnie zaczynałem

Krwawisz