MetalSide.pl

Atreju

pozerstwo się szerzy Confused

same głuche przygłupy Laughing

do słuchania Manilli trzeba osiągnąć pewien poziom zaawansowania w słuchaniu muzyki, trzeba dorosnąć i mieć odpowiedni współczynnik inteligencji, bo to nie jest muzyka do posłuchania w samochodzie czy przy skrobaniu kartofli, to jest muzyka ambitna, jeśli nie lubisz, znaczy się - nie rozumisz... proste, a nie rozumisz bo głupiś...

gumbyy

Sprawy prywatne załatwijcie gdzie indziej... Nas to nie obchodzi Twisted Evil

Angel Black · Dołączył: 15 Mar 2006 Posty: 1854 Przeczytał: 0 tematów

Nie mam żadnych spraw prywatnych z tym typem :wink:

A co do Manilli. To zespół jak każdy inny. Albo się tą muzykę rozumie, albo nie. I tyle. I nie pomaga tu status społeczny, ilość przesłuchanych płyt, czy wypitych piw :wink:

Powiem nawet, że surowizna i epicka atmosfera tego stuffu może przyciągnąć epickich warriorów, ćwierćinteligentów z mieczami i innych półgłówków do tego zespołu.

A sądzę, że przedstawia on sobą więcej, niż jakikolwiek stricte barbarzyński zespół (vide Manowar) Smile

gumbyy

Angel Black · Dołączył: 15 Mar 2006 Posty: 1854 Przeczytał: 0 tematów

Zwykły, niezwykły... Rolling Eyes

Myślę, że fani tego typu granai postawią go wyżej. Ja go stawiam wyżej na przykład. Smile

Ekaitz · Dołączył: 27 Lut 2006 Posty: 80 Przeczytał: 0 tematów

Atreju

Dla malkontentów i tych, którzy nie znają wogóle lub znają słabo - link do jednego z najlepszych utworów Manilla Road: "Into The Courts Of Chaos", pochodzącego z jednej z najgorszych płyt Manilla Road: "The Courts Of Chaos". Jeśli ktoś po wysłuchaniu całego utworu nadal nie poczuje epickiego, niepokojącego, przejmującego klimatu... znaczy się - nie ma ratunku... tylko amputacja obu uszu Exclamation

:wink:

Ssać: [link widoczny dla zalogowanych]

PS. Proszę zwrócić uwagę na klawisz w tle pod solówką... normalnie ciarki na plecach (chyba, że ktoś jest sparaliżowany i nic nie czuje) :wink:

Eyesore · Dołączył: 06 Mar 2006 Posty: 6541 Przeczytał: 0 tematów Skąd: Z daleka

1. MANILLA to wielki zespol.
2. Od powyzszego punktu sa wyjatki: Spiral Castle i The Courts Of Chaos.
3. Czy brzmienie jest surowe czy kiczowate czy jeszcze jakies inne zupelnie mnie nie interesuje - dla mnie jest w sam raz, takie jak powino byc, bardzo dobre.
4. Nie wydaje mi sie, zeby to byl jakis wybitnie popularny band, ja tam o nim zbyt wiele nie slysze. Wydaja plyty dla malej wytworni, nie jezdza na dlugie, wyczerpujace trasy, nie sprzedaja setek tysiecy plyt. Kapela kultowa - tak, ale zeby jakos glosno o niej bylo to nie powiedzialbym.
5. Nie sadze, zeby byla to zbyt wymagajaca muzyka (co wcale nie jest jej wada) - graja w sumie dosc melodyjnie, takze nie trzeba za bardzo sie w te dzwieki wsluchiwac, ja tam spokojnie moge ich sluchac przy obieraniu kartofli (czego i tak nie robie, tzn. nie obieram kartofli, bo manille slucham i to namietnie).
5. Wokal w Manilli jest zarypisty!
6. Manilla to zespol wybitnie epicki, jej epickosci nie trzeba udowadniac, to aksjomat. Manilla=epickosc.

Pan Prezes

Pan Prezes

Ekaitz · Dołączył: 27 Lut 2006 Posty: 80 Przeczytał: 0 tematów

Nie twierdzę, że MR nie jest autentyczne... IMO gdyby naprawdę nie wierzyli w to, co grają, nie graliby tak długo. Nie twierdzę też, że nie są oryginalni - żaden ze mnie guru, ale rzeczywiście nie kojarzę zespołu, który grałby tak przed nimi. Ale i tak - mimo solidnych paru podejść - nie zdołałem się tym zespołem zainteresować.

Fakt, słuchałem w mp3, ale trzeba chyba być nardziej true niż jestem, żeby kupić oryginalną płytę zespołu, który za każdym podejściem strasznie męczy Very Happy

Przy okazji pytanie do osób posiadających oryginalne płyty - czy w tym wypadku nośnik może robić aż taką różnicę? To, czego słuchałem w stratnym (także kawałek podrzucony przez Atreju) jest DLA MNIE przerażająco wręcz płaskie, a na dodatek niewyraźne...

Co do epickości - rozumiem "niepokojący" klimat, rozumiem bohaterskie czyny. Ale w ŻADNYM MR, jakie zdarzyło mi się słyszeć, nie czuję patosu, podniosłego nastroju ani pompatyczności Sad

Jeśli ich muzyka w ogóle wywołuje u mnie jakieś skojarzenia, to z ponurym, biednym i zapuszczonym miejscem, gdzie ciągle leje, a starzy ludzie narzekają na życie Smile

Dobra, starczy tych poetyckich wynurzeń Very Happy

Dla mnie przy Manowar MR nie istnieje... Widać jestem ćwierćinteligentem Wink

Atreju

Akurat rodzaj nośnika nie ma tu zupełnie nic do rzeczy. Ja pokochałem Manillę słuchając ich z mp3, gdy pokupowałem oryginalne płyty nadal kocham ich tak samo, a różnice w jakości muzyki są niezauważalne.

Jeśli już porównywać Manowar z Manillą, to niestety to właśnie Manilla pd każdym względem bije Manowara na głowę:

1. Bardziej ambitne teksty, u Manilli są one w dużym stopniu oparte na kanonach światowej literatury, podczas gdy Manowar to głównie "trv warriorowanie" na okrągło i do znudzenia;

2. Lepsi instrumentaliści, Mark Shelton na śniadanie zjada wszystkich gitarzystów jacy grali w Manowar i znaczną część gitarzystów metalowych wogóle Exclamation

Solówki zachaczają wręcz o wirtuozerię. Podobnie z perkusistami. Scott Columbus to zwykły rzemieślnik bez fantazji, gdy go postawić obok Randy'ego Foxe, który jest człowiekiem o ośmiu rękach, czy nawet obecnie obok małoletniego Cory'ego Christnera... taka prawda;

3. Lepsze kompozycje, u Manilli bardziej rozbudowane, wielopłaszczyznowe, pomysłowe, lepiej zaaranżowane, niebanalne i nie prostackie, jak to w wielu przypadkach u Manowar bywa, którego utwory to w głównej mierze jednostajne wałki (nie licząc często do wuja niepodobnych wyciszeń i pseudo natchnionych melorecytacji);

4. Manilla, mimo że na świecie wielu fanów niemal się do nich modli nie doi swoich wielbicieli na kasę, jak to robi "wielka gwiazda" Manowar, która zaimast zajmować siemuzyką, bawi się w ekonomię licząc zyski z kolejnych, nikomu niepotrzebnych pierdółek, na które naciąga naiwnych fanatyków;

Krzysiek [MetalSide]

Atreju

akurat w tym kawałku i na całej płycie z kótrej ten kawałek pochodzi bębny to całkowicie zaprogramowany automat :wink:

Ekaitz · Dołączył: 27 Lut 2006 Posty: 80 Przeczytał: 0 tematów

Ech, nie napisałem że Manowar jest lepszy, tylko że go wolę Wink

Odnosząc się do Twojego porównania, widzę, że w punkcie drugim (instrumentaliści) z jakiegoś powodu pominąłeś kwestię basu i wokalu, tego ostatniego nie w sensie barwy, klimatu itp. (bo to ciężko zestawić), ale umiejętności śpiewania Smile

Nie zgadzam się, że utwory Wink

Manowar są głównie jednostajne, lubię wyciszenia i melorecytacje.

Punktu pierwszego nie jestem w stanie zweryfikować, z czwartym niestety muszę się zgodzić, chociaż nie traktuję tego zarzutu zbyt poważnie, w końcu nie ma przymusu kupowania kolejnych części Hell On Earth Smile

Generalnie konkluzja jest taka, jak u Krzyśka...